1178 - 1856 - Pierwsze wzmianki o Stawowiu
1856 - 1945 - Powstanie pałacu
1945 - 1946 - Okupacja radziecka
1946 - 1954 - Państwowy Dom Dziecka Nr 5 i Państwowe Pogotowie Opiekuńcze - Rozdzielczy Dom Dziecka
1954 - 1961 - Miejski Szpital Specjalistyczny Położniczo-Ginekologiczny im. Dr Heleny Wolf
1961 - 2003 - Wojewódzki Szpital Przeciwgruźliczy
2003 - 2008 - Własność Urzędu Marszałkowskiego w Gdańsku
______________________________________________________________________________________________________

          Helena Wasilewska

Helena Wasilewska urodziła się 1 stycznia 1900 roku we Wronowie. Ukończyła Prywatne Gimnazjum i Liceum Żeńskie Zofii Kurmanowej w Warszawie przy ul. Brackiej 4, a następnie 2-letni Państwowy Kurs Nauczycielski pod kierownictwem Władysława Spasowskiego, wybitnego pedagoga i filozofa, działacza lewicy nauczycielskiej. Przed wojną pracowała jako nauczycielka w Długosiodle, Małkini oraz Czyżewie.

Mąż, Kazimierz Wasilewski pełnił funkcję kierownika szkoły. Zmobilizowany w przeddzień wybuchu wojny w 1939 roku po klęsce wrześniowej i rozproszeniu oddziału ukrywał się i działał w zbrojnym podziemiu. W tym czasie po wkroczeniu sowietów Helena Wasilewska wraz z matką i jedenastoletnim synem została deportowana w głąb Związku Radzieckiego. Tak znalazła się w północnym Kazachstanie, gdzie do 1946 roku pracowała przy wyrębie lasu i budowie linii kolejowej. Kazimierz Wasilewski z terenu Litwy przedarł się do Warszawy by wziąć udział w powstaniu. Zginął w walkach powstańczych na Czerniakowie po przejęciu dowództwa oddziału.

Po powrocie do kraju - z matką staruszką i synem - podjęła w czerwcu 1946 roku pracę w Domu Dziecka w Oliwie, a następnie w Państwowym Domu Dziecka nr 5 przy ulicy Stalina 618 w Sopocie. Chłopcom pozbawionym rodziców wpajała miłość do ojczyzny. Uczyła zasad moralnych, jakimi powinni kierować się w życiu oraz dbała o nich, jak o własne dzieci. Po zlikwidowaniu PDD nr 5 na przełomie lat 1948/49 została wychowawczynią i nauczycielką w powołanym w tym samym miejscu Państwowym Pogotowiu Opiekuńczym w Sopocie; u władz oświatowych zyskała opinię znakomitego pedagoga i dydaktyka, szczególnie w przyswajaniu dzieciom matematyki. Dzieci nie tylko lubiły ją, ale i kochały jak kogoś bardzo bliskiego, szanowały za okazywane serce, matczyną troskę i empatię, ale także za posiadaną wiedzę i umiejętności pedagogiczne, które – na szczęście – zawsze znaj-dowały uznanie podczas przeprowadzanych wizytacji. Została też nagrodzona krzyżami zasługi kolejno od brązowego do złotego jak i Medalem Edukacji Narodowej. Zmarła 9 lutego 1973 roku.

 

Z POWROTEM

1178 - 1856 | 1856 - 1945 | 1945 - 1946 | 1946 - 1954 | 1954 - 1961 | 1961 - 2003 | 2003 - 2008